متن تصنیف نوای چوپان

به شب لحظه ای که در دامن افق سرکشد ستاره
کند یا فسونگری سوی عاشقان هرزمان نظاره
شبان با نوای نی گویدت خوش از کوه و از کناره
که از کس نشانه در این گردش زمانه کجا مانده جاودانه
نماند ز ما اثر در جهان اگر شعر عاشقانه
خوشا لحن عاشقی ز آنکه جاودان ماند این ترانه
سحرگه که در چمن غنچه پیرهن می درد ز مستی
دهد جلوه ی سحر، رونقی دگر بر جهان هستی
بگیرد ز ژاله ها جام لاله ها، حال می پرستی
شنیدم ز بلبل که گفتی به خوشه چینی
که گل زین چمن نچینی
که این لاله و سمن، سرد و نسترن هرکجا که بینی
بود قلب عاشقی دست دلبری موی نازنینی